Diyarbakır Keşifleri [devam]

Diyarbakır'daki farklılıklarla alakalı yazılara devam edeyim diyorum dostlar. Bu seferki örnek taziye evleri. Açıkçası bu konuda oldukça peşin fikirli davrandım. Yine! Hatta bu yüzden kendimden nefret ediyorum. Bir önceki yazınin yorumunda "cenaze için ev yerine burada toplaşıp ağlasiyorlar" gibi salak saçma birşey demiştim. Ne bileyim ilk  sorduğum bay çok bilmiş öyle demişti bana. Sonra o günün galiba ertesi akşamı bir arkadaşla taziye evlerinin yanından geçerken buraların bir dayanışma yeri olduğunu buradan kalkan cenazelerin parasız kalktığını anlattı. Sonrasında bir de gelen başka bir yorum da bunu vurgulayınca dedim ki vay kitap gibi kız vay. Gene sınıfta kaldın. Gene ninova olayı gibi bunu da eline yüzüne bulastirdin. Tü allah senin cızırtini vermesin emi. Birde kendimle alakalı bir gerçek daha keşfettim onu söyleyeyim. Asla bir kedi annesi olamam. Evde hayvan besleyecek bir adam değilim ben. Yahu acıkıyor, miyavlıyor. Oyun oynamak istiyor, bacağına yapışıyor. Odanın kapısını tırmalıyor, daha neler neler. Bunlar uzaktan bana çok şirin gelirdi eskiden. Ama şimdi... Bir de ben ani hareketlerden hiç hazzetmem. Fakat bu hayvan seni en dalmış anında gafil avlıyor kkkııuuvvvv diye atlayıveriyor sırtına. Yav evdeki kızlar onun bu hareketlerine bayılıyor ama bana ters be. Allahtan kedi beye yüz vermediğimi kendi de fark etti de çok ilgilenmiyor benle. Yoksa yakında ya o ya ben diye çırıl çırıl ötecektim kızlara. Evet dostlar hayvanları koruyalım tamam ama evde sakat yahu.