Param Olsa Yapmazdım. Valla Bak!

Bugün tek günlük bir işte çalıştım sayabilirim kendimi. Ama ne kadar kazandığımı sormayın daha ben bile bilmiyorum.

Bir kaç gün önce arkadaşım bizim bölümdeki hocalardan birinin adını vererek onunla bir günlük bir uygulamaya gitmek ister miymişim diye mesaj attı. Ücret vereceğini de eklemeden geçmedi. Şimdi para vermese öğrenci kafasıyla "Ne gideceğim abi, hoca değil mi, kullanıyor öğrencilerini işte." diye düşünürüz. Hatta "Ay canım ya..." diye kırıla kırıla bir mesaj atarak çok çok çok üzgün olduğumuzu, gelemeyeceğimizi, bazı önemli işlerimizin olduğunu anlataranaktan gitmeyiveririz. Ardından da kendimize ultra önemli işler icat etmeye çalışırız. Ee, hoca daha sonra sorarsa bir iki gerçek tecrübemiz cebimizde bulunsun değil mi? Ancak işin içine o gözü kör olasıca para girince insanın kimyası nasıl bir anda değişiyor. Arkadaştan gelen mesaja "Aa tabi gelirim canım. Ne zaman uygulama?" diye bir cevap atıyoruz hemen. Mesajda da asla paranın p'sinden bahsetmiyoruz ki ayıp olmasın. Hoş herkes orada onun için bulunduğunun bilincindedir ya neyse olacak canım o kadar.

Bugün mesajı atan arkadaşla bir anaokuluna gidip hocanın araştırmasına gönüllü(!) olarak yardımcı olmaya gittik. Bizi oraya hocanın eşi bıraktı. Böyle akademik bir iş için arabayla bırakılmakta pek havalı oluyormuş canım. Neyse efendim sabah sabah girdik anaokuluna, 50 sorudan oluşan bir testi yaklaşık 20 öğrenciye öğlene kadar sordum durdum. Tamam soruları sorarken çocuklar çok eğleniyorlar ya aynı soruları sor sor boğazım kurumuş lan. Son öğrencilerde dilim dolaşıp duruyordu. Sonra uygulama bitti. Ben de yurda geldim. İlk önce pek hissetmemiştim yorulduğumu ya yurda girip de yatağımla göz göze gelince hemen kendimi nevresim takımımın kollarına attım. Akşama kadar horul horul uyumuşum. Arkadaşımın "Gene mi uyuyor bu kız?" bağırtıları olmasa daha da uyurdum herhalde.

İşin komik yanı utanıp "kaç para vereceksiniz hocam." diye soramıyorsunuz bile. Aslında öyle çok bir şey vereceğini sanmam ya bu parasızlık günlerimde şahsen ne kazansam kar diye bakıyorum olaya. Ama şunu fark ettim. En azından bizim bölümde kariyer yapacaksam demir gibi bir bünyemin olması gerekiyor. Çok yorucu be. Stajda bile bu kadar beyni yorulmuyor insanın.