Alamanya Çikolatası

Küçükken mahallede Avrupa’da amcası, dayısı, halası olanlara çok imrenirdim. Bunlar gelen çikolatalarıyla hava atıp “Baaak Almanya'dan geldi.” diyerek karşımıza geçip afiyetle yerlerdi de bi gıdım olsun vermezlerdi bize. Dışarıdan hıh diye burun kıvırsam da, içimden onların kafalarını, gözlerini patlatmak isterdim. Ah o alaman çikolatası bende olacaktı o çocuğun gözüne sokmaz mıydım alayını? Bir keresinde bunlardan birine ben de hava atayım diye annemin yaptığı ev dondurmasını balkondan gözterip “baaak, annem yaptı, sizinki yapıyor mu?” demiştim de bana kardeşiyle bira şisesini pasta diye yutturmaya çalışmışlardı. Diğer alamanya veletleri bilemem ama o çocukların yaratıcılıkları bu kadar salaktı işte.

Bir de nedense bize avrupadan sadece ucuz şampuan getirirlerdi. Herhalde uzak akraba olduklarından. Annem o şampuanlardan nefret eder ama birşey de diyemez, hemen bitsin de tekrar panten’e blendax’a geçelim diye bol keseden kullanırdı. Hala içimde onları gizlice tuvalete döktüğüne dair haklı şüphelerim var. Bundan dolayı oradakilerin uyduruk şampuan kullandıklarını ama Willy wonka’nınkiden bile daha lezzetli çikolata yediklerini hayal ederdim.

Bu durum ne kadar etkilediyse artık beni, büyük amcamın iflas edip de Belçikaya gitmesini tatillerde gelecek çikolata olarak hesaplamıştım, anlayın artık.

Halbuki manyak kız, o Avrupa çikolatalarının hepsi Türkiye de satılıyor. Alâsıysa Kahve dünyası’nda, Çengelköyde ki Çikolata-Kahve de. Hem onların bizimki gibi Beyoğlu çikolatası bile yok. Fakat buna rağmen mantığım onlardan kat kat öndeyiz derken kalbim çikolata getirmeyenleri evlerinin önünde bedava büyüyen duttan yedirmeyenlerle bir tutuyor.

.....................

Fransa’dan ablamın getirdiği çikolatalar bak şimdi nerelere götürdü beni. Valla Proust gibi kızım, her yediğim şeyden bir hatıra çıkarıyorum. Bir de çaya madlen batırıp yesem kimbilir neler yazacağım.