Alamanyalardan Güzel Gelmiş

Erkek kardeşim ve onun akranı, pek sevgili arkadaşı, teyzeoğlu, kuzeni bu aralar alamanya gurbetçi kızına yurdumuzun güzellik ve otantikleri göstermeyi, tanıtmayı kendilerine borç bilmiş olacaklar ki akşam eve geldiğinde "Abla kız hiç iftar çadırına gitmemiş, merak ediyormuş götürdük." dedi. Bizimki iftarları her sene orada geçiyor sanki. Düşünün bunu diyen kardeşimin temel besin maddeleri kebab, et döner, kızarmış tavuk, iskender, patetes kızartması, pankek, spagetti ve türevlerinden ibaret. Haliyle n'aaptın orada deyince "Yemek diye patates yemeği, içinde ne olduğunu anlayamadığımız bir çorba, bamya ve pilav verdiler et bile yoktu, sadece pilavdan biraz yedim. Sonrada dışarı çıkıp et döner yedim, yarısı kaldı ama" diye bulmuşta bunama serzenişlerini dile getirdi. Ben biliyordum zaten böyle olacağını.

Bizim pek sevgili bebeler, bu kız Almanya'dan ne zaman gelse böyle bir havalara girmeler, kasılmalar, onu sürekli çeşitli bahaneler ışığında gezdirmeler, istediği filmi indirmeler derken centilmenlikle apaçilik arası bir ruh haletine bürünüyorlar.

Evet, demek ki ben bu yazıyı yazabildiğime göre, şu pek sıcak tatil ve ramazan günlerinde, bir kere daha "Almanya'dan gelen uzak akrabalar ve onun çok güzel, pek güzel, fazla güzel, fasfazla güzel, haddinden fazla güzel kızı ne zaman gidecek" etkinliklerine başlamış bulunuyoruz. Hatta kulislerde yine "Niye bunun anası kızını bu kadar serbest bırakıyor?" dedikoduları yükselmeye başladı bile. Zira anneannem, teyzem, babaannem ve annem bu çocukların birden bire yüz seksen derece değişmelerine felaket sinir oluyor.

(Peki ben mi ne düşünüyorum? Yok canım ne hali varsa görsün pislikler.)

Not: Kızın güzelliğini hiç bir şey karşılayamayacağından resmi öylesine seçtim.